Rozdział 17

Czułam jakby wszystko się zatrzymało w momencie, kiedy Zayn zadał to pytanie, przez które miałam ochotę rwać sobie włosy z głowy. Harry nie mógł niczego przede mną ukrywać, po prostu nie mógł. Wydawał się taki szczery, wszystko co mówił brzmiało tak prawdziwie i perfekcyjnie.
- Zayn, wydawało mi się, że miałem nic jej nie mówić...
- Naraziłeś ją na niebezpieczeństwo, musisz to przerwać - Zayn mierzył Harry'ego wzrokiem ze zmartwionym wyrazem twarzy.
Harry spojrzał na mnie niewinnie ze zmarszczonymi brwiami. Byłam taka zdezorientowana, on ukrywa przede mną jakiś sekret. I to z Zaynem?
- Znacie się? - zapytałam ich obu. Harry momentalnie zamknął oczy i przygryzł wargę, zanim pokiwał twierdząco głową. Zayn odwrócił wzrok, jakby to nie miało znaczenia.
- On był moim najlepszym przyjacielem - powiedział cicho Harry, spoglądając na Zayna, który patrzył w podłogę. Tak jakby był zażenowany faktem, że się w ogóle znali. Byłam zaskoczona, to tak jakbym dopiero teraz tak naprawdę poznawała Zayna i Harry'ego. To nie mogła być prawda, dlaczego mieliby trzymać to w tajemnicy przede mną?
- Chodziliśmy razem do szkoły i Harry zrobił rzeczy, których nie powinien był  robić - Zayn wtrącił, nie za bardzo chcąc mi to wyjaśniać. Byłam taka zagubiona stojąc naprzeciwko nich. Właśnie zdradzali mi jakiś ogromny sekret, którego wcale się nie spodziewałam. Nie mogłam pozwolić dać się w to wciągnąć.
- To jakiś żart? - zapytałam, chcąc się zacząć śmiać, jakby to było coś śmiesznego. Ale chyba wszyscy wiedzieliśmy, że nie było.
- Myślisz, że to wszystko to żart? - Zayn zaśmiał się nerwowo, a jego oczy rozszerzyły się w szoku. - Przez niego, przeszedłem przez piekło!
- To ja przez ciebie przeszedłem przez piekło! - Harry zaczął się kłócić podniesionym tonem. To był jeden z niewielu razy, kiedy widziałam jak podnosi na kogoś głos. Cokolwiek ich dwójka ukrywała, lepiej żeby powiedzieli mi szybko. Moja cierpliwość zaczynała się kończyć.
- Proszę, niech ktoś mi powie co tu się dzieje - błagałam, a Harry od razu zgłosił się na ochotnika.
- Myślałem, że Zayn był moim przyjacielem, Jamie. Powiedziałem mu o sobie wszystko - powiedział zmartwiony, pozwalając frustracji przejąć nad nim kontrolę, zaczął ciężko oddychać. - Ale on rozpowiedział to wszystkim swoim znajomym i oni się na mnie uwzięli!
- Bo myślałem, że jesteś szalony, Harry! - Zayn krzyknął, kręcąc głową ze złości i głęboko odetchnął. Robił się z każdą chwilą coraz bardziej nerwowy. - Nie sądziłem, że te głosy są prawdziwe!
Wstrzymałam oddech, gdy Zayn wypowiedział te słowa. Co on miał na myśli? Nie domyślił się, że one są... prawdziwe? Czułam jak moje wnętrzności się przewracają, nie wiedziałam co zrobić ani powiedzieć.
- Ale wiedziałeś, że one są prawdziwe - Harry zaśmiał się złośliwie. - Wiedziałeś, że są prawdziwe, kiedy przyczepiły się do ciebie.
- Harry, mieliśmy nigdy więcej o tym nie rozmawiać - Zayn warknął i zmarszczył brwi, a ja dalej stałam tam nie wiedząc co powiedzieć. Nie mogłam uwierzyć, że dwójka ludzi, którzy myślałam, że wcale się nie znają, okazali się być najlepszymi przyjaciółmi. Albo raczej 'ex' najlepszymi przyjaciółmi.
- Jestem taka zagubiona - szepnęłam, a wzrok Harry'ego od razu złagodniał, a on ruszył w moim kierunku. Jego oczy patrzyły wprost w moje. Jego lewa dłoń chwyciła moją i trzymała ją bezpiecznie, jakby to była najważniejsza rzecz na świecie.
- Koledzy Zayna robili mi różne straszne rzeczy, Jamie - szepnął zmartwiony, a ja czułam jak moje serce rozpada się na kawałki. - A kiedy ja kogoś nie lubię, głosy też go nie lubią.
- Harry, głosy w twojej głowie mogą się wydawać dla ciebie prawdziwe, ale one nie...
- Jamie, one są prawdziwe - Zayn przerwał mi i sprawił, że całkowicie się zamknęłam. Jasne, mogli sobie mówić co chcieli, i tak nie wierzyłam w ani jedno słowo. To znaczy, oczywiście, mogli mieć jakąś paranoję i szczerze myśleć, że one były prawdziwe. Ale żadne głosy w głowie nie istnieją.
- Tak się boję, że spróbują wejść też do twojej głowy - Harry zmarszczył się i jego uścisk na mojej dłoni stał się jeszcze mocniejszy. Tak jakby za bardzo się bał, by móc odpuścić. Ale im więcej o tym gadał, tym bardziej niedorzecznie to wszystko brzmiało.
- Nie martw się o mnie - szepnęłam do niego z lekkim uśmiechem. Z jakiegoś powodu, sposób w jaki Harry na mnie patrzył sprawił, że zapomniałam o tych wszystkich kłamstwach i sekretach, które przede mną ukrywali.
Harry odwzajemnił uśmiech i podniósł moją dłoń do swojego policzka. Nigdy nie zrozumiem, dlaczego on tak lubi, kiedy dotykam jego twarzy. Tego, dlaczego ja to też lubię. Ale wiedziałam, że to zbliża nas do siebie w jakiś sposób.
- Oboje musicie przestać to robić - Zayn ostrzegł, ale zignorowałam jego słowa.
- Wydaje mi się, że Zayn jest na nas zły - Harry szepnął, wciąż patrząc mi w oczy i przygryzając wargę, by powstrzymać uśmiech.
- Mam to gdzieś - zaśmiałam się cicho, wciąż patrząc na niego, jakby był jedyną rzeczą na całym świecie, która się dla mnie liczy. Jakąś godzinę temu bałam się, że to co mówi Harry może być prawdą. Ale teraz, kiedy był tu, wszystko co czego chciałam, to żeby tu został.
- Nie dostrzegasz tego jak niebezpieczny jest Harry, Jamie! - Zayn krzyknął, sprawiając że aż podskoczyłam i zmierzyłam go wzrokiem.
- Czy dla ciebie on wygląda niebezpiecznie? - zapytałam ze złością. Odwróciłam głowę z powrotem do Harry'ego i uśmiechnęłam się ponownie. Wyglądał tak niewinnie, i tak jakby cieszył się, że tu był. I może, ale tylko może, było tak z mojego powodu.
- Nie znasz go tak jak ja. Nie jest tak niewinny jak ci się wydaje! - Zayn kolejny raz próbował mnie ostrzec, ale nie mogłam go słuchać, skoro Harry stał przede mną.
- Przestań robić ze mnie złego człowieka, Zayn - odezwał się Harry i pierwszy raz udało mu się go rozproszyć. - Nie mogę kontrolować tego czym jestem i Jamie o tym wie.
- Nie uważam, że jesteś złym człowiekiem, Harry - Zayn westchnął wyczerpany i pokręcił głową. - Po prostu boję się, że kogoś skrzywdzisz... znowu.
Zmarszczyłam brwi na jego słowa. Co miał na myśli mówiąc 'znowu'? Skrzywdził już kogoś wcześniej? A jeśli tak, to jak bardzo? W końcu myślałam, że Harry odwrócił moją uwagę od tych wszystkich problemów, ale wtedy zawsze coś musi mnie znów od niego odsunąć.
- Kogo skrzywdziłeś wcześniej? - zapytałam zaciekawiona. Czułam się, jakbyśmy zaczynali wszystko od początku, od momentu kiedy pierwszy raz się spotkaliśmy. Zadawałam mu różne pytania, na które i tak nie odpowie. Ale tym razem nie byłam już taka pewna czy jest bezpieczny czy nie.
- To było tylko coś głupiego, co stało się dawno temu - Harry powiedział cicho, zanim pochylił lekko głowę i uśmiechnął się do mnie szczerze. - Prawda, Zayn?
Przeniosłam swój wzrok na kolegę z pracy i obserwowałam jak przygryza wargę z frustracji i krzyżuje ramiona. Próbował fałszywie się uśmiechnąć.
- Prawda.



(korekta: Aga)

______________________________________

Chcieliście, to jest wcześniej!

Trochę taka wersja robocza na szybko, ale mam zbyt miękkie serce, by wam odmówić!

Chyba musimy ustalić jakieś konkretne dni, w których będę dodawać rozdziały.

Co wy na to?

Po prawej dodałam sondę (albo dodam za chwilę, jeśli dalej jej nie ma), więc zaznaczcie czy wolicie, żeby były dwa konkretne dni w tygodniu, w których będą rozdziały, czy mam dodawać je tak jak teraz.

No i ogłoszenie do dziewczyny, która 5 dni temu na asku podała mi swojego maila, żeby wysłać jej ten formularz z tego roku do stypendium!

Napisz mi gdzieś czy go dostałaś, bo wysyłałam z telefonu i nie wiem czy doszło!

(((Wgl to jak czytam na bieżąco Crazed. to kjjshfdgrkgiurkgiuk *__*)))

No i komentujcie proszę! Chce wiedzieć, że nie na marne to tłumaczę i informuje ponad 100 osób na twitterze!!! To, że to tłumaczenie, nie znaczy że nie chcę znać waszej opinii na temat rozdziałów :)))