Rozdział 14

 Nie wiem czy powinnam tu pisać jakieś ostrzeżenie czy coś, bo w sumie nic takiego poważnego się nie dzieje, ale w sumie coś troszkę tak, ale dopiero w ostatniej części rozdziału i wgl to już sama nie wiem xD 

jshdfkhagkjhrgakjhfgjhlahefg

to much emotions *_*

No ale tak na wszelki wypadek ostrzegam, że mogą być jakieś treści nieodpowiednie dla młodszych czytelników :)))

ale nie aż takie na czerwoną czcionkę, więc jest różowa xD

enjoy!

____________________________________

- Harry, co masz na myśli? - zapytałam go przez telefon. Teraz gorzko żałowałam, że poszłam dzisiaj do jego mieszkania. To możliwe, że "oni" się do mnie przyczepią? Przez niego?
- To dlatego nie chciałem ci mówić - odpowiedział zmartwionym głosem, a jego oddech zaczął robić się cięższy. - Nie chcę ich więcej prowokować.
- Harry, przerażasz mnie! - krzyknęłam, czując jak moje ręce się trzęsą, trzymając telefon przy uchu. Nie mogłam uwierzyć, że pozwalam mu mieszać w mojej głowie. Tak jak mówił Zayn.
- Wszystko będzie dobrze. Po prostu muszę przestać o nich mówić, wtedy oni przestaną - powiedział łagodnie, próbując mnie uspokoić. Ale im więcej o tym mówił, tym bardziej  zaczynałam się bać.
Prawie wyskoczyłam ze skóry, gdy usłyszałam jak drzwi wejściowe do mojego mieszkania się otwierają. Szybko odwróciłam się w ich stronę i zobaczyłam Louisa wchodzącego do środka. Westchnęłam z ulgą, może on będzie mógł dotrzymać mi towarzystwa dziś w nocy...
- Harry, poczekaj chwilkę - mruknęłam zanim przyłożyłam telefon do piersi, próbując zagłuszyć dźwięk, tak by Harry nie słyszał mojej rozmowy z Louisem.
- Jamie, wychodzę dzisiaj w nocy z chłopakami - powiedział, podnosząc swój portfel z półki obok telewizora. Moje serce momentalnie zamarło. Czyli miałam zostać sama dzisiaj w nocy. - Wrócę pewnie rano.
- Uważaj na siebie. Wiesz jaki jesteś, kiedy jesteś pijany - szepnęłam, próbując ukryć przed Harrym naszą rozmowę. Było jasne, że Louis nie lubi Harry'ego, Harry też za bardzo nie przepadał za Louisem.
- Będę. - zaśmiał się i uniósł brwi, gdy zauważył, że przyciskam telefon do piersi. - Z kim gadasz?
- Uh...to z pracy. Poufna sprawa - skłamałam, wiedząc że rozmawiam z Harrym, który najprawdopodobniej umiera z niecierpliwości czekając, aż skończę gadać z Louisem.
- W takim razie, do zobaczenia jutro - westchnął i posłał mi uśmiech, który od razu odwzajemniłam. Potem wyszedł, a ja byłam przerażona, że mam spędzić tę noc sama.
Szybko podniosłam telefon z powrotem do ucha, mając nadzieję, że Harry jeszcze się nie rozłączył.
- Jesteś jeszcze?
- Tak, jestem.
- Harry, boję się - stwierdziłam i usłyszałam głębokie, zmartwione westchnienie w słuchawce. Nastąpiła długa pauza i nie do końca rozumiałam dlaczego.
- Po prostu o tym nie myśl. To tylko wszystko pogarsza - powiedział prosto. Nerwowo się zaśmiałam z ironii tej całej sytuacji. Harry próbował dać mi radę i mnie uspokoić. Ale naprawdę ironiczne było to, że... to pomagało.
- Nie chcę być sama dziś w nocy - jęknęłam, idąc do sypialni i wygodnie siadając na łóżku.
- Też nie chcę dziś być sam. - szepnął w odpowiedzi, biorąc głęboki wdech chwilę później. Wpadłam na pomysł, gdy tylko to powiedział. I mimo, że na pewno był bardzo zły, to  z pewnością był warty zapytania Harry'ego.
- Chciałabym, żebyś tu był - powiedziałam cicho, delikatnie podpowiadając mu co mam na myśli.
- Ja też.
Uśmiechnęłam się głupawo, gdy wyobraziłam sobie nas tu razem. Nas pocieszających się wzajemnie w łóżku. Jego w końcu będącego szczęśliwym. Potrzebowałam tego.
- Harry, wiesz... jeśli chciałbyś zostać dziś znowu na noc, nie miałabym nic przeciwko - szepnęłam łagodnie, mając desperacko nadzieję, że w końcu zrobi coś zdecydowanego w swoim życiu i przyjdzie tu bez wahania.
- Ja...ja... Ja już wychodzę.
Połączenie zostało przerwane chwilę po tym jak wypowiedział te krótkie, proste, ale wiele znaczące słowa. Uśmiechnęłam się do siebie, wiedząc że Harry znów zostanie na noc. A myśl o obietnicy dla Louisa, że nigdy więcej nie przyprowadzę go do domu, przemknęła przez moje myśli, tak jakby nic nie znaczyła.

~

Półtorej godziny później, w końcu usłyszałam szybkie pukanie do drzwi. Zaczynałam się o niego martwić, gdy tak długo go nie było. Miałam nadzieję, że nic mu się nie stało. 

Otworzyłam drzwi i od razu się ucieszyłam, gdy zobaczyłam przede mną Harry'ego , trzymającego w ręku plastikową torbę. Musiał kupić coś w osiedlowym sklepie i nie mogłam się doczekać, by zobaczyć co to było.

- Martwiłam się o ciebie...

Zanim zdążyłam się z nim przywitać, zostałam cofnięta w głąb mieszkania i Harry zbliżył się do mnie. Chwycił obie moje dłonie i położył je sobie delikatnie na policzkach. Nie mogłam się powstrzymać i uśmiechnęłam się gdy to zrobił. Nie mogłam poprosić o nic lepszego niż o to, by przyszedł dziś na noc. 

- Kupiłem ci pudełko czekoladek - powiedział nerwowo i niewinnie, podając mi torbę. Przygryzłam wargę, zanim zabrałam ręce z jego twarzy i wzięłam reklamówkę. To było tak strasznie słodkie z jego strony, że chciałabym móc go przytulić i już nigdy nie puścić. 

- Nie musiałeś tego robić - szepnęłam zakłopotana, gdy moje ręce wyciągały małe, fioletowe pudełko czekoladowych trufli z reklamówki. Jego troskliwość wywołała u mnie uśmiech. Założę się, że myślał, że to normalna rzecz, coś takiego jak robią ludzie w filmach.
- Nie wiedziałem jakie lubisz, więc wybrałem trufle...
Przerwałam mu kładąc jedną rękę na dole jego brzucha i gładząc jego bok. Jego wzrok momentalnie złagodniał. Spojrzał na moją rękę, tak jakby wiedział, że próbuję go uciszyć, ale to działało jak cholera.
- Dziękuje, że przyszedłeś - powiedziałam z wdzięcznością. Chciałam przygryźć wargę, gdy wzrok Harry'ego dalej był wpatrzony w moją dłoń, która głaskała go niebezpiecznie blisko jego uda.
- N-Nie ma problemu - prawie zaskowytał, kiedy moja ręka opuściła jego brzuch i w zamian chwyciła jego dłoń i zaczęłam prowadzić go do sypialni.Głośno przełknął ślinę, gdy do niej weszliśmy i przed nami znajdowało się moje idealnie zaścielone łóżko.
- Naprawdę jestem wdzięczna, że przyszedłeś - powiedziałam dość niewinnie, a on raczej mało niewinnie spojrzał w dół na swoje ciało, najprawdopodobniej zastanawiając się, dlaczego już go nie dotykam.
- Wszystko w porządku? - zapytał z niepokojem. - Wydajesz się trochę dziwna.
Byłam chora, że podniecał mnie mój własny pacjent, ale nie mogłam nic na to poradzić, potrzebowałam wciąż więcej i więcej.
- Wszystko w porządku.
- Świetnie, bo jestem trochę zmęczony. To był długi dzień - odpowiedział szczerze i lekko ziewnął, a ja rozchyliłam usta lekko zdezorientowana.
- Myślałam, że chcesz spędzić ze mną czas - szepnęłam do niego zawiedziona. Czułam się taka głupia. Prawie dosłownie się na niego rzuciłam, a on chciał tylko spać.
- Będziemy spać w jednym łóżku, tak? W takim razie będziemy spędzać czas razem?
Jeszcze raz westchnęłam w duchu, on chyba żartował. Nie możliwe, że był zmęczony, było dopiero po 20. Ale skoro chciał iść spać, to chyba powinnam mu pozwolić. Ale oczywiście miałam zamiar do niego dołączyć.
Harry znowu ziewnął, po czym zdjął koszulkę i zostawił ją na podłodze, a ja desperacko próbowałam nie zacząć się pocić tu przed nim. Szczególnie, że teraz zaczął zdejmować też swoje jeansy. Nigdy jeszcze nie widziałam tak dużej części jego nagiego ciała. Zdecydowanie czuł się coraz pewniej w moim towarzystwie.
Zaskoczył mnie, gdy położył się do łóżka tylko w bieliźnie. Myślałam, że założy przynajmniej jakąś piżamę, skoro wiedział że będę z nim spać. Nie, żebym miała coś przeciwko, w rzeczywistości bardzo mnie to ucieszyło.
Przebrałam się w za dużą koszulkę zanim dołączyłam do Harry'ego pod kołdrą. Przysunął się bliżej mnie i z uśmiechem objął mnie ramieniem. Chwila, on objął mnie ramieniem, tak jakby to nic nie znaczyło. Czy on nie rozumiał, że tak robią ludzie, którzy są w jakichś intymnych relacjach? Najbliższą rzeczą do intymnej relacji, jaką kiedykolwiek robiliśmy, było to kiedy dotykałam jego pieprzonej nogi.
- Dobranoc - ziewnął.

~

Godziny mijały, a ja patrzyłam jak Harry śpi, leżąc na boku obok mnie. Wyglądał tak bardzo seksownie, jakby robił to specjalnie. Tak strasznie go chciałam, niewinna wizja mnie i Harry'ego pieszczących się przemknęła przez  moje myśli. Wszystko co wiedziałam w tej chwili, było to, że mój umysł był skupiony na tym co chowa się w jego bokserkach. 

Przesunęłam dłonią po jego boku i delikatnie zaczęłam kreślić kółka na jego kości biodrowej, zanim przesunęłam rękę jeszcze niżej, na jego udo. To było złe, to było bardzo złe. Jeśli obudziłby się w tym momencie, jestem pewna, że kazałby mi przestać i powiedziałby, że to zaszło trochę za daleko. Ale chciałam go poczuć.

Byłam zaskoczona, gdy Harry wypuścił niskie mruknięcie. Nie spodziewałam się tak seksownego mruknięcia po kimś takim jak on. 

Gwałtownie nabrałam powietrza, gdy poczułam coś twardego napierającego na moją nogę. I mogłam przysiąc, że to był... członek Harry'ego. Wypuścił parę westchnień i poczułam jak zaczyna powoli ocierać się o moje udo. Już miałam się na niego wydrzeć kiedy zauważyłam, że on w dalszym ciągu spał. Jasna cholera. Miał mokre sny, w tym wieku?
Ciężko było zignorować jego twardego kolegę napierającego na moją nogę. Nie mogłam dokładnie wyczuć jego rozmiaru, ale wiedziałam, że w tej chwili jest twardy jak kamień.
- O mój Boże - szepnęłam do siebie, kiedy zaczął poruszać się w wolnym, równym rytmie. Przyciskał się mocno do mnie. Nie wiedziałam czy chciałam żeby przestał, czy chciałam mu pomóc.
Wiedziałam, że pójdę za to do piekła, ale przewróciłam się na bok, by być jeszcze bardziej z nim twarzą w twarz niż kiedykolwiek. Przysunęłam się bliżej i desperacko próbowałam powstrzymać jęki, kiedy krocze Harry'ego zaczęło się ocierać o moje.
Na jego czole pojawiły się kropelki potu, a jego oczy w dalszym ciągu były zamknięte. Jęknął, po czym przyspieszył tempo.
- Uhh... - mruknął, przyciskając głowę w zagłębienie mojego ramienia. Przygryzłam mocno wargę, gdy poczułam jego ciepły oddech na mojej skórze. To było niesamowite, że on przez cały ten czas spał.
Westchnęłam, gdy Harry zwolnił swoje ruchy i nagle całkiem przestał. Po chwili poczułam coś mokrego, przesiąkającego przez jego bokserki i zostawiającego wilgotną plamę na mojej bieliźnie. Szybko odsunęłam się, zanim moje majtki zdążyły całkiem przesiąknąć jego spermą. Do tego nie mogło dojść.
Udałam, że śpię, gdy tylko usłyszałam jak Harry westchnął pod nosem. Oczywiście obudził się przez bałagan jaki zrobił w swojej bieliźnie. Usiadł na łóżku. Lekko uchyliłam powiekę i obserwowałam jak zaglądał do swoich bokserek sprawdzając co narobił.
- To chyba jakieś żarty - jęknął do siebie cicho.



(korekta: Aga)

__________________________________________________

PRZEPRASZAM, ŻE TAK PÓŹNO!

ale za to mam dobre wytłumaczenie :)))
jakoś w poniedziałek dowiedziałam się o programie stypendialnym, w którym można wygrać nawet do 100% opłaconą dalszą edukacje w jednej z prywatnych szkół w Anglii lub Austrii!
no i tak jakby miałam do wypełnienia bardzo bardzo długi formularz i esej do napisania, a termin zgłoszeń mijał we środę o północy :)))
tak więc musiałam spiąć dupę i to szybko napisać! a nie było to takie proste...

tak więc dlatego właśnie nie było rozdziału wcześniej :)
mam nadzieję, że mi wybaczycie xD

no i jak wam się podoba rozdział? ^^

piszcie w komentarzach! :)))