Rozdział 27

 ZAGŁOSUJESZ NA CRAZED, PROSZĘ? :)

<KLIK>

 _________________________________

- Jamie - Zayn powiedział delikatnie, ale nie chciałam słyszeć od niego ani jednego słowa więcej. - Dobrze zrobiłaś.
- Byłam dla niego okropna...
- To nie ma znaczenia - zrobił krok w głąb mojego gabinetu i uspokajająco położył dłonie na moich ramionach. Chciałam go odepchnąć, ale w tamtym momencie byłam zbyt słaba i załamana. - On musi wiedzieć, że nie będziesz tego dłużej ciągnąć.
Zaskoczył mnie, kiedy poczułam jak obejmuje mnie ramionami. Nie mogłam zrobić nic innego niż płakać wtulona w jego pierś.
- On j-jest dla mnie ważny.
- Wiem - zapewnił mnie. - Ty dla niego też jesteś ważna. Ale z nim nie wszystko jest w porządku, wiesz o tym.
Nie wiedziałam dlaczego Zayn mnie przytula ani dlaczego mu na to pozwalam. Właśnie w tamtej chwili zauważyłam jak bardzo Zayn próbuje mnie chronić, dlatego chciał pozbyć się Harry'ego. Ale ja nie chciałam, żeby to się tak kończyło. Harry nie był taki zły jak wszyscy mówili. I on sam dobrze o tym wiedział. Niestety wiedziałam do czego jest zdolny i to mnie martwiło. Ale chciałam zaryzykować wszystko by być blisko niego. Nawet jeśli musiałabym wszystko rzucić.
- On myśli, że go wykorzystywałam - z trudem powiedziałam te kilka słów. Gdy wracałam myślami do tej rozmowy jeszcze bardziej chciało mi się płakać.
- Tak długo jak jesteś bezpieczna nie liczy się to co on myśli - Zayn odparł, a ja zaczęłam kręcić głową. Mylił się, nie rozumiał. On nigdy nie zrozumie.
- Jak możesz tak mówić?! - załkałam, odpychając go od siebie. - Jest twoim najlepszym przyjacielem.
- On nie ma przyjaciół - westchnął, patrząc w podłogę.
- Nie ma też rodziny - odpowiedziałam. - On potrzebuje kogoś.
- Potrzebuje lekarza...
- Może potrzebuje ciebie - szepnęłam, a wyraz jego twarzy od razu spoważniał. Patrzył na mnie tak zdezorientowanym wzrokiem... Jednak nie żałowałam, że to powiedziałam.
- Dlaczego miałby mnie potrzebować? - zapytał ze zmarszczonymi brwiami, chichocząc z niedowierzania i nerwowo krzyżując ramiona. - Hm?
- Bo ty i ja jesteśmy jedynymi osobami jakie ma - kłóciłam się i przygryzłam wargę. - Albo miał.
- Nigdy więcej nie będę się z nim przyjaźnił, nie po ostatnim razie - odpowiedział, a ja zupełnie nie wiedziałam dlaczego. Nie mogłam sobie nawet wyobrazić tego przez co musiał przechodzić Harry. - Nie chcę, żeby coś takiego przydarzyło się tobie. Dlatego ostrzegłem naszego szefa.
- Przez ciebie prawie zostałam zwolniona - odgryzłam się, a on uśmiechnął się niewinnie.
- Mogłem powiedzieć mu coś o wiele gorszego. Ale wiesz, że nigdy bym ci tego nie zrobił - szepnął i zrobił krok w moja stronę. Jego ręce ponownie znalazły się na moich ramionach i znów zamknął mnie w uścisku. - Po prostu chcę cie chronić.
- Wiem, ale nie jestem twoją młodszą siostrą. Mogę dokonywać własnych wyborów.
- Wiem, że nie jesteś, ale to nie znaczy, że nie mogę się tobą opiekować...
- Martw się lepiej o siebie - przypomniałam  mu złośliwie. - Po prostu skup się na swoim bezpieczeństwie.
- To nie ja kocham się w psycholu - zażartował, ale dla mnie wcale nie było to śmieszne. Harry nie był psycholem. I wcale go nie kochałam. Tak czy inaczej, wszystko co mieliśmy, było już skończone.

~

 *Dwa dni później*

Z Louisem ostatnio było coś nie tak. Nie jadł zbyt dużo i mało mówił. Jedyne co robił, to leżał na kanapie cały dzień, zakrywając dłońmi uszy, jakby ktoś na niego krzyczał. Cały czas pytałam się go co się dzieje, ale on w odpowiedzi tylko mruczał, że boli go głowa i że chce być sam.
Jeszcze nie widziałam dzisiaj Harry'ego, nie przyszedł na wizytę. Zaczynałam się poważnie martwić, wiedziałam, że on zrobi coś złego. Ale teraz nie było jak za ostatnim razem, nie mogłam pojechać do jego mieszkania i sprawdzić jak się ma czy nawet zadzwonić. Nie mogliśmy już tego robić.
Jednak to nie było tak jakby próbował mnie unikać. Dzwonił do mnie wiele razy, ale nigdy nie odbierałam. Chciałabym wiedzieć co chciał mi powiedzieć albo przynajmniej czy wszystko z nim dobrze. Chciałam wiedzieć dlaczego wciąż chciała do mnie dzwonić, nawet po tym wszystkim co mu powiedziałam. On nie wiedział dlaczego byłam taka szorstka. To wszystko przez to, że zakochiwałam się w nim i musiałam to szybko przerwać. Nie mogłam dawać mu nadziei, że możemy to dalej ciągnąć, że może nam się udać. Musiał myśleć, że nie jestem nim zainteresowana. I to mnie zabijało.
Wróciłam z pracy do domu, Louis znów leżał na kanapie. Chciałabym wiedzieć co mu jest, chciałam mu pomóc.
- Louis, powinieneś pójść się przespać w moim łóżku czy coś.
Jęknął w odpowiedzi, kręcąc głową z zamkniętymi oczami. Usiadłam na brzegu sofy i zniżyłam twarz do jego poziomu. Tak mnie martwiło jego zachowanie, że nie mogłam już dłużej tego znieść.
- Naprawdę powinieneś coś zjeść.
- P-przestań się mną interesować. Po p-prostu idź - wyjąkał, sprawiając, że zaczęłam wpatrywać się w niego zdezorientowana. Brzmiał jak szalony, to Harry mówił takie rzeczy. Louis nie używał za zwyczaj takiego słownictwa.
- Louis, martwię się o ciebie - szepnęłam ostrożnie, kładąc dłoń na jego czole by sprawdzić temperaturę. Był zimny, strasznie zimny. Moje palce delikatnie przejechały przez jego włosy, by go uspokoić.
Gdy zabrałam rękę myślałam, że zacznę krzyczeć. Duży kosmyk jego włosów został między moimi palcami. Nie wiedziałam jak na to zareagować. Nie, to nie mogło się dziać.
- Przez co się tak stresujesz, hm? - próbowałam udawać spokojną, ale w rzeczywistości strasznie się denerwowałam. - Zaczynają ci wypadać włosy.
Przestałam dotykać jego głowy, wiedząc, że jeśli dalej będę to robić Louis może zostać łysy, a wtedy pewnie by mnie zabił.
- Chodź, położysz się do łóżka. Jesteś chory.
- Nie jestem chory - warknął, ale nie przyjęłam tego do wiadomości.Coś było nie tak.
Wstałam i chwyciłam go za ręce by pomóc mu wstać. Na szczęście, sam postanowił wstać, nie dałabym rady sama go podnieść. Poprowadziłam go do mojego łóżka, był okropnie słaby. Szybko wszedł do łóżka, nawet się nie odzywając.
Usiadłam obok niego. Nie wiem dlaczego tak się do niego zbliżałam. Po prostu wiedziałam, że ewidentnie nie było z nim dobrze i coś go mocno stresowało. Kochałam go, ale jako przyjaciela. Więc musiałam się nim zając dopóki nie wydobrzeje.
Jęknął pod nosem i zaczął się kręcić w pościeli. Wkrótce westchnął i ściągnął z siebie koszulkę, rzucił ją na bok, tak jakby go wkurzała.
Byłam w szoku, gdy zobaczyłam jego nagą skórę. Miał jakieś malutkie blizny wzdłuż kręgosłupa. Nie wiedziałam co o tym myśleć. Wyglądały jakby zostały zrobione specjalnie, ale wiedziałam, że Louis nie był typem takiej osoby. Nie zrobiłby sobie tego sam. A nawet jeśli to jakby dosięgnął górnej części pleców?
Przybliżyłam się do niego, by lepiej ocenić to jak stare są te rany. Prawie wyskoczyłam ze skory, gdy nagle zadzwonił mój telefon. Wszystko wokół było tak ciche i spokojne, że aż się wystraszyłam się własnego dzwonka. Chwyciłam komórkę i sprawdziłam kto dzwonił. Oczywiście był to Harry, ale nie mogłam odebrać.
Wpatrywałam się w telefon zanim nie przestał dzwonić, a potem usłyszałam znajome: "Osoba, z którą próbujesz się skontaktować jest niedostępna. Proszę, zostaw wiadomość po sygnale", a od razu po tym irytujące beeep. Jednak nie przejęłam się tym, nie spodziewałam się, że zostawi mi jakąś wiadomość.
- Cześć Jamie. Tu Harry, uh... Harry Styles - zaczął, a ja przewróciłam oczami. Dlaczego powiedział swoje nazwisko? - Chciałem tylko zadzwonić powiedzieć, że mam nadzieję, że masz dobry dzień i uhh... Po prostu mam nadzieję, że masz się lepiej niż ja... Ostatnio dużo spacerowałem, teraz kiedy nie spędzasz ze mną czasu. Myślę, że to dobry sposób bym mógł się trochę od wszystkiego oderwać, bo...Czuję, że wszystko znów się pogarsza.

_________________________
DUM DUM DUUUUUUM!

 100 000 WYŚWIETLEŃ!!!!!
DZIĘKUJE!
TO DUŻO! BARDZO!
NORMALNIE WOW! 
AŻ UWIERZYĆ NIE MOGĘ!
OD TRZECH DNI CZEKAŁAM ŻEBY TO ZOBACZYĆ I ZROBIĆ SCREENA I WIECIE CO?
PRZEGAPIŁAM!!!!! XD
MA KTOŚ MOŻE??????
PEWNIE NIE NO ALE JA CHCE ;_____;

no więc serio bardzo dziękuje, że czytacie i że coraz więcej osób komentuje ♥♥♥♥♥


Suchar od Pati na dziś:
- Gdzie chowa się serce?
.
.
.
.
.
.
- Zawał 

hahahahahahah xD
LOLLLLL
Pati też wam bardzo dziękuje! <3

(ja osobiście jebłam xD)